അനുഭവം

മാർച്ച്14 നു ലോക്ഡൗൻ തുടങ്ങി
മാസത്തിൽ ഒരു ലീവ് കിട്ടിയിരുന്ന
ഞങ്ങൾ ആദ്യമൊക്കെ മനസ്സിൽ നല്ല സന്തോഷ മായിരുന്നു കുറെ ആയി ലീവ് കിട്ടിയിട്ട് രാവിലെ ജോലി ക്കുപോവാൻ  5.45നു എണീറ്റ് ഭക്ഷണം വച്ചു റെഡി ആയി ബ്രായ്ക്കു ഫാസ്റ്റ്കഴിച്ചാൽ ആയി 8 മണിക്ക് വണ്ടില് കേറി  65 കിൽമീറ്റർ ദൂരം ഒരു മണിക്കൂർ ഓട്ടംതാണ്ടി കടയിലെത്തി
9 മണിക്ക് കടയിലെത്തിയാൽ പിന്നെ റൂമിൽ തിരിച്ചെത്തുന്നതു രാത്രി 11.30 വെറും യാന്ത്രിക മായിരുന്ന നമ്മുടെ ജിവിതം
15 തിയതി മുതൽ മാറി....ഓ നന്നായി ഉറങ്ങണം കൂട്ടുകാർ പറഞ്ഞു... നല്ല ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കി കഴിക്കണം ശരീരം ഒന്നു നോക്കണം.  ഉറങ്ങി രാവിലെ 10 മാണി വരെ ആദ്യ ദിവസങ്ങളിൽ ..ഓ നല്ല സുഗം തന്നെ ac യുടെ തണുപ്പിൽ കമ്പിളി പുതച്ചു ഉറങ്ങാൻ.....മെല്ലെ എണീക്കുന്നു കൂട്ടു കാർ ചിലർ മൊബൈൽ പിടിച്ചു അവിടി വിടെ   ഇരിക്കുന്നു ചിലർ  നാട്ടിൽ വിളിക്കുന്നു ചിലർ ഗെയിം കളിക്കുന്നു
എല്ലാവരുടെയും മുഖത്തു സന്തോഷം തന്നെ അങ്ങനെ തന്നെ വേണം മുതലാളി മാർക്ക് കുറച്ചു അഹങ്കാരം കൂടുതലാ...എത്ര ഉണ്ടാക്കിയാലും മതി യാവില്ല്യ.. ഒരു ലീവ് അധികം എടുത്താൽ ശമ്പളം പിടിക്കും എന്തൊക്കെ യായിരുന്നു..(.100നോട് അംഗങ്ങൾ ഉള്ള കമ്പനിയിൽ കുറച്ചു സ്ട്രിക്ട് ആണ്....) കുറെ കമ്പനിയുടെ കുറ്റങ്ങൾ നിരത്തിയ ദിവസങ്ങൾ നീങ്ങി.. കോവിഡും കൂടി കൂടി വരുന്നു ഭയവും കൂടി ദിവസവും ന്യൂസ് നോക്കി..ഫുൾ ലോക്ക് ഡൗണ് വീണ്ടും നീട്ടി...
10,15 ദിവസം അങ്ങിനെ പോയി
നാട്ടിലേകുള്ള ഇടക്കിടെ യുള്ള വിളി കുറഞ്ഞു...എന്താഇവിടെ പ്രത്യേകിച്ചു
വിശേഷ മൊന്നു മില്ല്യാ എന്തിനാ ഇs ക്കു ഇടക്ക് വിളിക്കുന്നെ...മോളും അമ്മയും....വീണ്ടും ഫേസ് ബുക്
വാട്‌സ് ആപ്.. മൊബൈൽ നോക്കി കണ്ണു വേദനിക്കുന്നു.ഓഹ് വെറുതെ
ഇരുന്നു മടുത്തു...മേല് വേദനിക്കുന്നു എന്താ ചെയ്യ. സമയം പോകുന്നേ ഇല്യല്ലോ...ദൈവമേ....വാർത്തകൾ നോക്കാൻ തന്നെ പേടി തോന്നുന്നു...
ഗോഡൗണിൽ നോക്കി അവിടെ എന്തൊക്കെയോ പണി എടുപ്പിക്കുന്നുണ്ട്...വെറുതെ ഇരുന്നു മടുത്തു എന്തെങ്കിലും പണിയുണ്ടോ...
സമയം പോണ്ടേ....ഒന്നു രണ്ടു ദിവസം കുറച്ചു പണി കിട്ടി.. 1 മാസം കഴിഞ്ഞു
എന്നാ തുറക്കാ...ഒന്ന് തുറന്നാൽ മതി യർന്നു....ടാ താഴെ റൂമിൽ അഹമ്മദിന് പനി ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയിരിക്ക..
പണി പാളുമോ...ഒരു ഭയം ഇരച്ചു കയറി രാത്രികളിൽ ഉറക്കമില്ലയാതെയായി
പിറ്റേന്ന് രാവിലെ കൂട്ടുകാർ അട ക്കാം പറഞ്ഞു...ആരോടും പാറ യേണ്ട. അതു തന്നെയാ. ആറൂമിൽ വേറെയും 3 പെരുണ്ടല്ലോ..ഈ ജിപ്ത് കാരാണ്
സൂക്ഷിക്കണെ. റൂമിൽ ഇരുന്നു മടുത്ത്‌
കൊളസ്‌ട്രോൾ ഗുളിക തീർന്നു ഹോസ്‌ പിറ്റലിൽ പോകാനും പറ്റില്ല്യ... രാവിലെയും വൈകിട്ടും നടകണാം കുറച്ചു വ്യായാമം ചെയ്യണം...പുറത്തു ഇറങ്ങി നട ക്കുമ്പോൾ കുറെ പൂച്ച കുട്ടികൾ  വിശന്നു വലഞ്ഞു കരയുന്നു
കുറെ പട്ടികുട്ടികൾ കുരുവികൾ പ്രാവുകൾ കമ്പനികൾ എല്ലാം അടവായത് കൊണ്ട് അവരും പട്ടിണി ആണ്..രാവിലെയും വൈകിട്ടും അവർക്ക് വെള്ളവും വെറ്റും. കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങി  അവർ ആർത്തിയോടെ കഴിക്കുന്നത് കാണുമ്പോൾ സന്തോഷം തോന്നും
കുറെ ആളുകൾ ഉള്ളത് കൊണ്ട് കുറച്ചൊക്കെ ഭക്ഷണം പൊടി ശകലങ്ങൾ ബാക്കി വരും അതു മതി അവർക്ക്...എത്രെ ഭക്ഷണമായിരുന്നു വെറുതെ കളഞ്ഞിരുന്നത് അവർക്കു ആശ്വാസം  അതു കണ്ടുഎനിക്കും...
ആ ഇടെ കുറചു ഇളവുകൾലോഡൗണിൽ പ്രഘ്യപിച്ചു വണ്ടികൾ പകൽ സമയങ്ങളിൽ പോകാം..ഫുഡ് ഐറ്റം മാത്രം കടകളിൽ കിട്ടുംഭക്ഷണ സാധനങ്ങൾ കുറച്ചു  തീർന്നിരിക്കുന്നു..കമ്പനി കുറച്ചു വാങ്ങി ഓഫീസിൽ വച്ചിട്ടുണ് എന്നാണാവോ സ്റ്റാഫിന് കൊടുത്തു തീർക്കുന്നെ..
ആയിടെ ഓൺലൈനായി തുണി കച്ചവടംവീണ്ടുംതുടങ്ങി..കൂട്ടുകാർക്കെല്ലാം ആശങ്കയായി... കുറച്ചു ദിവസം കച്ചവടം നടന്നു ദിവസവും  റൂമിൽ നിന്നു അടുത്ത റൂമിൽ നിന്നുമാളുകൾ
പുറത്തു പോയി വരുന്നു..മാസ്‌ക് കൈയുറ സാനിട്ടറിസിർ എല്ലാം മുണ്ട്
ദിവസവും കോവഡ് കൂടി കൂടി വരുന്നു
മരണവും.. ഭയവും...നമ്മുക്ക് എല്ലാവർ ക്കും കൂടി മാനേജരുടെ അടുത് പറഞ്ഞു നോക്കാംഒരാൾക്ക് വന്നു ഇനിയും ആർക്കെങ്കികും വന്നാലോ ആളു കളുടെ ജീവനാണോ കച്ചവട മാണോ വലുത്... കുറച്ചു സ്റ്റാഫ് അടക്കംപറയുന്നു....ആർക്കുംചോദിക്കാനും പറയാനും ധൈര്യമില്യ...കുറെ പോകുന്ന ആളുകളോട് പറഞ്ഞു നോക്കി...നിങ്ങൾ പറ്റില്ല്യ ന്നു പറഞ്ഞു നോക്കു.. കമ്പനി മാനേജർ പറഞ്ഞാൽ പോകാതിരിക്കാൻ പറ്റുമോ ഞങ്ങൾ എന്താ ചെയ്യ... ആകെ ടെന്ഷന് എന്താ ചെയ്യുക... ഒരു പിടിയുമില്യല്ലോ.സ്റ്റാഫിനോട് ഒന്നിച്ചു നിന്നു പറഞ്ഞു നോക്കിയാൽ നട ക്കും
അതു പൊളിക്കാനും സ്റ്റാഫ് കൂട്ടം കൂടാ തിരിക്കാനും മാനേജർ ഓർഡർ തന്നു
ശമ്പള ത്തിന്റെ കാര്യവും ഒന്നും മില്യല്ലോ
രണ്ട്‌  മസ മായി ചിലവിനു കുറച്ചു തന്നു
നാട്ടിൽ അയക്കേ ണ്ടേ...ലോൺ വീട്ടിലെ ചിലവ് അങ്ങിനെ ഭാര്യയെ പ്രസവ ത്തിനു ഹോസ് പിറ്റൽചലവ് ബോബെ കാരന്.അങ്ങനെ ഓരോ ആവശ്യങ്ങൾ
ആകെ കൂടി പിരിമുറുക്കം തന്നെ
ഉറക്കവും വരുന്നില്ലടാ.. വിശപ്പു മില്ല്യാ..
വാർത്തകൾ നോക്കാൻ തന്നെ പേടിയായി തുടങ്ങി...രാത്രിയും പകലും ഉറക്കമില്യാതേ ആയി. മുടിയും വളർന്നു
താടിയും ഒരൊരുതർക്കും ഓരോ വികൃത രൂപം...വേറെ യും പ്രവാസികളു മായ്‌ ഇതു തന്നെ അവസ്‌ഥ സംസാരം
അവർക്കുമിതൊക്കെയെ  പറയാനിള്ളു....

പിന്നെയും ലോക്ക്ഡൗൻ നീട്ടി... ഓരോ സ്ഥലത്തുകൂടികൂടിവരുകയാണ്...വല്ലാത്ത കഷ്ടം തന്നെഎങ്ങിനെ എങ്കിലും നാട്ടിൽ  എത്തിയാൽ മതി മടുത്തു..ഫ്ലൈറ്റ് ഇല്ലല്ലോ..മനസിൽ ആദി കൂടി കൂടി വന്നു ആരു മാരും സംസാരം പോലുമില്ല്യ എല്ലാവരുടേയും മുഖത്തു
ആശങ്കയുടെ വിളർച്ച മാത്രം..കുറെ നാട്ടിലെ ബന്ധുബമിത്രങ്ങളെ വിളിച്ചു അതുമിതും പറ ഞ്ഞു മനസ്സു മാറ്റാൻ നോക്കി.. അവർക്കും ഇതു തന്നെയാണ്
പറ യാനുള്ളൂ... ഇടക്കിടെ വിളിക്കുമ്പോൾ അവർ ക്കും മുറു മുറുപ്പുണ്ടോ....കുറച്ചു ദിനങ്ങൾ  തള്ളിനീക്കാൻ വാട്സ് ആപ് ഗ്രൂപ്പിൽ സജീവ മായി നോക്കാം..കുറെ പ്രവാസികൾ ഉണ്ട്...അവർ ഏതു നേരവും ഗ്രൂപ്പിൽ ഉണ്ട്....നാട്ടിലെ കൂട്ടുകാർ കൂട്ടുകാരികൾ ചെറുപ്പത്തിലെ കാര്യങ്ങൾ സ്കൂൾ വിശേഷങൾ പങ്കു വക്കും...ആരെങ്കിലും വന്നില്ലെങ്കിൽ
പിരിഭവമാണ്...ഫാമിലി ഗ്രൂപ്പിലും
കൂട്ടർ ഗ്രൂപ്പിലും എന്തൊക്കെയോ കാട്ടി കൂട്ടി...ആക്കാട്ടികൂട്ടൽ കണ്ടു അവരുടെ
കോമെന്റ്‌സ് കേൾക്കാൻ കാതിരിക്കൽ ആയി ഒരു സമയം പോക്ക്..
കഥ യായും കവിതയായും ചെറു തമാശകൾ ആയും സജീവ മായി ഗ്രൂപ്പ് നില നിർത്താൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു...കുറെ പേര് പാട്ടു പാടും
കുറെ തമാശകൾ പറയും അങ്ങിനെ കുറെ സമയങ്ങളും  ദിവസങ്ങളും. സ്ട്രെസ്സും എല്ലാം മാഞ്ഞു പോയി..4 മാസമായി ഇന്ന് 30ത് ജൂണ് നാളെ കട തുറക്കുത്രെ. വീണ്ടും പഴയ യാന്ത്രിക ജീവിതതിലേക്കു.....ആശ യോടെ ആശങ്കയോടെ.....ഈശ്വര നേയും മനസിൽ കരുതി.കൂട്ടു കാർ വീട്ടുകാർ പ്രാർത്ഥിക്കും നമുക്കൊന്നും വരില്ല്യ എന്ന വിശ്വാസത്തോടെ ഇറങ്ങി.....